Beşerbazın Mârifeti

Beşerbazın Mârifeti
“İyilik, pamuk kalplerin değil, ancak ve ancak taş kesmiş yüreklerin mârifeti olabilecek bir zanaatmış meğer.”

Anne babasını hiç tanımamış bir çocuk olan Atlas, 2036’da, on sekizinci doğum gününde annesinin kitaplığındaki Yer Demir Gök Bakır kitabının sayfaları arasında bir mektup bulur. Mektup, 164 yaşındaki Frédéric Beauchamp tarafından annesine ithafen yazılmıştır.

Atlas, bu mektuptaki gizemi çözmek amacıyla zamanın ve yeryüzünün sınırlarını aşan olağanüstü bir yolculuğa çıkar. İstanbul’dan Amsterdam’a, Fas’tan Paris’e uzanan, geçmişle geleceği, yeryüzüyle gökyüzünü birbirine bağlayan bu yolculukta, 19. yüzyılın nev’i şahsına münhasır barbası Arnavut göçmeni Hulki ve birçok tarihi kişilik Atlas’a eşlik eder ve ona San’at-ı Beşeriye’nin tüm inceliklerini gösterir.

“Ertesi sabah, ‘Büyük Beyoğlu Yangını’ diye manşet attı, 6 Haziran 1870 tarihli bütün gazeteler. On iki ayrı koldan, iki milyon arşın araziye sirayet eden bu yangının zayiatını, dört ayrı dilde, sütunlarca yazdılar. Kül olan altmış beş sokağı, yüz altmış üç mahalleyi, üç bin dört yüz kırk dokuz binayı, erinmeden, tek tek isimleriyle bildirdiler günler boyu. Ölü sayısı ise sadece satırarasında ‘yüzlerce’ olarak geçti kayıtlara. Bu sebeple Hulki, hiçbir zaman bilemedi, o ‘bir kişi’ dışında daha başka kimlerin cehennemini harladığını. Ve onlar da hiçbir zaman öğrenemedi, koca Beyoğlu’nun, altı yaşında bir muhacir çocuğunun on yedisine kadar büyüttüğü nefretinden tutuştuğunu.”