Çiçek Abbas_{Mendirekteki Sessiz Adam}

Zamanla yarıştığımız yaşam karmaşasında, sürekli bir yerlere yetişmeye çalışırken yalnızlığa doğru sürükleniriz bireysel dünyamızın derinliklerinde… Çevremizde olup bitenden bihaber bireyler olarak çoğalırken birbirimizi anlamaktan ve hoşgörü duygusundan uzaklaşırız. Giderek aralanan mesafeyle yalnızlık hissi çöker insanın en çaresiz kaldığı anlarda. Bazı anlar olur ki dünyaları kurtarırız ama gönülleri kaybettiğimizin farkına bile varmadan.
Sokakta gördüğümüz o çaresiz insan, soğuk kaldırımın kenarında uzanmış hâlde yatan… Çok da yabancı değildir aslında; görürüz zaman zaman hayatımızın farklı anlarında. Unutmadıysak eğer insanlığımızı, sorarız içten içe: “Bir ihtiyacı var mı acaba?..” Yine de geçer gideriz hızlı adımlarla. Öyle ya, işimiz var ve yetişmek gerek mutlaka.
Hâlbuki, zamanla yarıştığımız şu hayatta, bir şeyleri ıskalarız farkına varmadan.
“Ayyaş mıdır nedir!" diye söylenip geçerken yanından yargılarız garibi acımasızca.
Bir el, belki de ihtiyacı olan sadece bir el... Yardımlaşmanın en kolayı değil midir elini uzatmak bir insana?
Gün gelir de döner mi devran?
Belki de hor görülen “o gariban”,
Beklenmedik bir anda dokunur mu hayatına?
Gerçek bir hayat öyküsüne dayanan bu roman, gelişen dünya toplumunda gelişmeyi unutmuş insanlığın empati ve merhamet duygusunun önemine değinirken ölümün kıyısındayken uzanan o garibanın melek eli ile siz değerli okuyucuları tanıştırmayı amaçlamaktadır.