Dürüstlük Kuralı ve Hakkın Açıkça Kötüye Kullanılması Yasağı

Kitabımın ilk baskısı, kısa zamanda bitmesine rağmen yeniden ele almayı düşünmemiştim. Ancak “Dürüstlük Kuralı ve Hakkın Açıkça Kötüye Kullanma Yasağını” özel hukuk alanının içine gizli ya da açık olarak yerleştirilmesinin, normatif alanda incelenmesini düşündükten sonra yeni basıya cesaret ettim. TMK m. 2 temel hüküm olarak yer alsa da TMK m. 120, 363; TBK m. 9, 25, 32, 34, 57, 73, 138, 175, 213, 216, 236, 278, 398, 399, 417, 435, 480, 523, 540, 640, 641 ; TTK m. 52, 54, 55, 199, 200, 202, 208, 227, 369, 393, 398, 402, 403, 404, 420, 437, 445, 457, 515, 516, 626, 1083, 1311; HMK m. 29, 124, 327; İş K. m. 7; Tük. K. m. 5, 6’da bazı farklılıklarla uygulama yeri bulmaktadır. Söz konusu kanun hükümlerinde “dürüstlüğe aykırılık”, “dürüstlük”, “dürüstlük kuralına aykırılık”, “doğru ve dürüst”, dürüstlük kuralı”, “gerçeklik ve dürüstlük” gibi kavramlar kullanılmıştır. Bazen de edim yükümlülüğünde bu kavramlara rastlanılır. Bir anlamda “dürüstlük” çekirdek kavramdır. Bu kavramın, hak - ödev – yükümlülük kapsamında kullanılsa da bu durum, özündeki erdemliliği somut olay adaletini gerçekleştirme ve hakkaniyete varma yolunda bir enstrüman olduğu gerçeğini değiştirmez. Sonuç olarak bu kitapta, TMK m. 2 bağlamında, “düzeltici müdahale işlevi”, “iyi niyetle farkı”, “güven ilkesi”, “hata ile karşılaştırılması”, “çelişkili davranma yasağı”, “şekil eksikliğine dayanmak” gibi kavramlara yer verildikten sonra; özel hukuk alanındaki çok sayıda normatif hükme yer verilerek bir farkındalık yaratılmaya çalışılmıştır. Teorik bölümde sıkça konuyla ilgili İsviçre Federal Mahkeme kararlarına yer verilmiştir. Normların işlendiği Yargıtay kararları soyutu somutta aramada, bu yolla bilginin kalıcılığını sağlamada yararlı olacağı düşüncesindeyim.