Sait Faik Abasıyanık Seçme Öyküler

Bu kitapla genç okurlarımızı Türk edebiyatında çağdaş öykücülüğün öncülerinden Sait Faik Abasıyanık’la tanışmaya
davet ediyoruz. Burcu Aktaş’ın sunuşu ve notlarıyla zenginleştirilmiş bu seçkide yer alan 11 öykü -Uzun Ömer, Bir
Kaya Parçası Gibi, Sinağrit Baba, Son Kuşlar, Stelyanos Hrisopulos Gemisi, Önündeki kış, Tüneldeki Çocuk, Dülger
Balığının Ölümü, Birtakım İnsanlar, Fındık, Gümüş Saat- yazarın insana, doğaya ve şehre bakışını temsil ediyor. Sait
Faik Abasıyanık’ın Türkçenin zenginliğini gözler önüne seren yalın ve içten üslubuna çizer Müjde Başkale’nin
desenleri eşik ediyor.

Sait Faik Abasıyanık
18 Kasım 1906’da Adapazarı’nda doğdu. Babası Mehmet Faik Bey varlıklı bir tüccardı. İlköğrenimine Adapazarı’nda başlayan Sait Faik,
ortaöğrenimine İstanbul Erkek Lisesi ve Bursa Lisesi’nde devam etti. Bu arada hikâye denemeleri yazmaya başlamıştı. “İpekli Mendil” adlı ilk
öyküsünü henüz lisedeyken kaleme aldı. Liseden sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’ne yazıldı. Eğitimine düzenli devam etmediğini
gören babasının isteği üzerine 1931’de İsviçre’ye iktisat okumaya gitti. Ancak bir hafta dolmadan Fransa’ya geçti. 1931-1935 yılları arasında
Fransa’da kaldı. Türkiye’ye döndükten sonra kısa bir süre Halıcıoğlu Ermeni Yetim Mektebi’nde Türkçe öğretmenliği yaptı. Ardından babasının
açtığı tahıl dükkânını işletmekle uğraşsa da başarılı olamadı. 1942’de İkinci Dünya Savaşı sırasında Haber gazetesinde bir ay süresince adliye
muhabirliği yaptı. Bu dönemden sonra sadece yazıyla uğraşmaya karar verdi. Kışları Şişli’de, yazları annesi Makbule Hanım’la birlikte
Burgazada’daki evlerinde yaşamaya başladı.
1934’te öyküleri Varlık dergisinde yayımlanmaya başladı. Sait Faik âdeta sanatı, hikâyeciliği için yaşıyordu. Yaşamak ve yazmak birbirinden ayrı
değildi onun için. 1936’da ilk kitabı Semaver, Remzi Kitabevi tarafından baskı maliyetini babasının karşılamasıyla yayımlandı. 1939 yılında babasını
kaybetti. Aynı yıl ikinci kitabı Sarnıç basıldı. Modern Türk hikâyeciliğinin öncülerinden biri olarak kabul gördü.
1953 yılında “Modern edebiyata yaptığı hizmetlerden dolayı” Amerika’daki Mark Twain Derneği’ne onur üyesi seçildi. 11 Mayıs 1954’te
Burgazada’daki evinde hayata veda etti. Ölümünden bir yıl sonra, 1955’te, annesi Makbule Hanım’ın çabalarıyla başlatılan Sait Faik Hikâye
Armağanı halen devam ediyor. 1963’te annesinin de ölümünden sonra Burgazada’daki evleri ise Sait Faik Müzesi haline getirildi.
Müjde Başkale
1986’da Akdeniz’in portakal çiçekleriyle dolu şehri Adana’da doğdu. Büyüyünce resim çizmeye başladı ve illüstrasyona yöneldi. İstanbul’a
yerleştikten sonra grafik tasarım okudu. 2015’ten beri çocuk kitapları resimliyor. Aynı zamanda tiyatrolara afiş tasarımı yapıyor ve çeşitli edebiyat
dergilerine illüstrasyonlar çiziyor. İlhamını köpek dostu Nazlı ve aksiyon filmlerinden alan Müjde’nin en sevdiği tatlı dondurma, en sevdiği meyve ise
kirazdır.